به انگیزه طولانی‌ترین شب سال/ ۲
فیلم | تفأل عباس قنبری‌عدیوی به دیوان حافظ
در تقویم ایرانیان، جشن‌های بسیاری دیده می‌شود که یکی از مهم‌ترین آن یلدا است؛ در واقع چندین هزار سال است که ایرانیان آخرین شب پاییز را که یلدا نام دارد و بلندترین و تاریک‌ترین شب سال لقب گرفته است تا سپیده‌دم و زایش اولین اشعه‌های آفتاب، بیدار می‌مانند و در کنار اعضای خانواده و فامیل خود به شادی می‌گذرانند تا بر اندوه غیبت خورشید چیره شوند و سپیده صبح و زایش نور را به انتظار بنشینند. به همین مناسبت با عباس قنبری‌عدیوی، استاد دانشگاه به گفت‌وگو نشستیم. دومین قسمت آن تقدیم مخاطبان گرامی ایکنا می‌شود.
عباس قنبری عدیوی، استاد دانشگاه به مناسبت طولانی‌ترین شب سال تفألی به دیوان حافظ در شب یلدا زد و برایمان این غزل زیبا را خواند: عکسِ رویِ تو چو در آینهٔ جام افتاد، عارف از خندهٔ مِی در طمعِ خام افتاد، حُسن رویِ تو به یک جلوه که در آینه کرد، این همه نقش در آیینه اوهام افتاد، این همه عکسِ می‌و نقشِ نگارین که نمود، یک فروغِ رخِ ساقیست که در جام افتاد، غیرتِ عشق، زبانِ همه خاصان بِبُرید، کز کجا سِرِّ غمش در دهنِ عام افتاد.
خبرنگار و تدوین از زینب غفوریان و محسن مسجدجامعی
تصویر از حامد عبدلی
انتهای پیاممطالب مرتبط
